De emotionele kracht van Kurpershoek Door Harrie Schenning De Gelderlander 31 mei 1991 Ter gelegenheid van de expositie in het Stedelijk Museum Zutphen 1991 Het werk van de Arnhemse kunstenares Loes Kurpershoek mag op het eerste ogenblik wat overweldigend en chaotisch overkomen, toch weet haar werk van het begin af de aandacht vast te houden. Er straalt een enorme kracht uit en wel door de manier van kleurgebruik en de wijze van schilderen. Een enorme gedrevenheid bundelt zich samen vanuit een centrum, die wonderwel volkomen in balans gehouden wordt met de omgeving . De schijnbare chaos blijkt harmonie, zelfs rust te betekenen. Ofschoon haar werk niet lyrisch van aard is, weet zij de toeschouwer vol bewondering in haar werk mee te voeren. Loes Kurpershoek ontleent haar inhoud aan zichzelf. Haar gevoel, haar weten is onderwerp van haar schilderen. Als vanuit het niets dringt zij door tot haar eigen essentie. Haar gevoelens, die per definitie individueel zijn, weet zij op het doek te vangen vanuit een gedrevenheid die de vorm van trance aanneemt. Haar uiting blijft niet stokken in het individuele, maar er vindt overdracht plaats. De toeschouwer kan zich inleven in dit werk. Achteraf blijkt zij zichzelf te hebben overtroffen. De voorstelling, als resultaat van haar gevoelens, voegt een nieuwe dimensie toe die zij voordien niet verwachtte. Dit is haar doelstelling waarin zij zeker slaagt. (…) Je zou haar doeken ruige landschappen kunnen noemen in een rustgevende omgeving gevormd door water en lucht. In de catalogus zijn de werken voorzien van titels: in Zutphen zijn ze steeds zonder titel. De toeschouwer wordt daardoor niet begrensd in zijn gevoel. Al het werk in Zutphen kent dezelfde bijzondere toonzetting en zorgt ongetwijfeld voor een verrijking van de toeschouwer, omdat haar werk intens ons het gevoel aanspreekt en zorgt voor ongekende beroering.

terug naar Publicaties