De emotionele kracht van Kurpershoek
Door Harrie Schenning
De Gelderlander 31 mei 1991
Ter gelegenheid van de expositie in het Stedelijk Museum Zutphen 1991
Het werk van de Arnhemse kunstenares Loes Kurpershoek mag op het eerste ogenblik wat
overweldigend en chaotisch overkomen, toch weet haar werk van het begin af de aandacht vast
te houden. Er straalt een enorme kracht uit en wel door de manier van kleurgebruik en de wijze
van schilderen.
Een enorme gedrevenheid bundelt zich samen vanuit een centrum, die wonderwel volkomen in
balans gehouden wordt met de omgeving . De schijnbare chaos blijkt harmonie, zelfs rust te
betekenen. Ofschoon haar werk niet lyrisch van aard is, weet zij de toeschouwer vol bewondering
in haar werk mee te voeren.
Loes Kurpershoek ontleent haar inhoud aan zichzelf. Haar gevoel, haar weten is onderwerp van
haar schilderen. Als vanuit het niets dringt zij door tot haar eigen essentie. Haar gevoelens, die
per definitie individueel zijn, weet zij op het doek te vangen vanuit een gedrevenheid die de vorm
van trance aanneemt.
Haar uiting blijft niet stokken in het individuele, maar er vindt overdracht plaats. De toeschouwer
kan zich inleven in dit werk. Achteraf blijkt zij zichzelf te hebben overtroffen. De voorstelling, als
resultaat van haar gevoelens, voegt een nieuwe dimensie toe die zij voordien niet verwachtte. Dit
is haar doelstelling waarin zij zeker slaagt.
(…) Je zou haar doeken ruige landschappen kunnen noemen in een rustgevende omgeving
gevormd door water en lucht. In de catalogus zijn de werken voorzien van titels: in Zutphen zijn
ze steeds zonder titel. De toeschouwer wordt daardoor niet begrensd in zijn gevoel.
Al het werk in Zutphen kent dezelfde bijzondere toonzetting en zorgt ongetwijfeld voor een
verrijking van de toeschouwer, omdat haar werk intens ons het gevoel aanspreekt en zorgt voor
ongekende beroering.